مهدی رجایی

سلام به رويايي / روياي بزگ! /. اين شعر تقديم به توست كه براي فهم رويا و خلسه شعرهاش نفس ميكشم. حالت دركي كه به من شعر ميدهد
ولي عنوان را فرهاد گذاشته ام نه فرا تر از نام باشد/ باشي.  ل
مثل رويا / من هاي چندمت! / كه شعر مي دهد

دوستت دارم شعر ج (فرهاد) ل

دست خالي
كشيدگي ناخن به كوه
اميد را
تحمل تيشه بردار ميكند
دست چوبه بر سر
كه ريشه هاش ميدود
بر پشت
بر تن
و كاري از / ناخن هاي مويه نمي ايد.  ل